دسترس پذیری وب یا Web Accessibility، ارتقای تجربه کاربری در وب

طراحی وب سایت ها به گونه ای که به همه افراد با توانایی های جسمی و روحی مختلف امکان دسترسی و مرور آسان این سایت ها را بدهد، انجام شوند. این را می توان با استفاده از ابزارها و فناوری های توسعه یافته برای کمک به کاربران با نیازهای ویژه در فرایند استفاده، درک، به اشتراک گذاری، حرکت و تعامل با وب به دست آورد. این شامل افرادی است که مشکلات بینایی، شنوایی، گفتاری، شناختی، عصبی یا جسمی دارند.

دسترسی پذیری چیست؟

دسترس‌پذیری وب یا Web Accessibility به امکان دسترسی و استفاده آسان افراد با تمامی نیازها، توانایی‌ها و محدودیت‌هایشان به محتواها و سرویس‌های موجود در اینترنت اشاره دارد. این شامل افراد با ناتوانی‌هایی مانند نابینایی، ناتوانی حرکتی، ناتوانی شنوایی، مشکلات عصبی، ناتوانی شناختی و دیگر محدودیت‌ها است.

هدف از دسترس‌پذیری وب ایجاد یک محیط آنلاین است که به تمامی افراد، بدون توجه به محدودیت‌هایشان، اجازه دسترسی و استفاده از محتواها و خدمات را بدهد. این شامل استفاده از استانداردها، طراحی‌های روشن و قابل فهم، و ابزارهای کمکی مانند فناوری‌های کمکی و نرم‌افزارهای قابل استفاده برای افراد با محدودیت‌های مختلف می‌شود.

ابزارهای دسترسی پذیری بخش مهمی از طراحی تجربه کاربری هستند و باید به جای تلاش برای افزودن آنها بعدا در اصلاحات، در فرایند توسعه وب سایت تعبیه شوند که برای تمامی افراد نه تنها معلولین، بلکه هر شخصی که نیاز دارد امکان استفاده از امکانات موجود در وب را داشته باشد.

اصول اساسی دسترس پذیری وب

بطور کلی، دسترس‌پذیری وب یا Web Accessibility اهمیت زیادی در ایجاد یک محیط آنلاین مناسب برای همه دارد. این اصل بر این ایده تأکید دارد که وبسایت‌ها، اپلیکیشن‌ها و سایر پلتفرم‌های آنلاین باید به گونه‌ای طراحی شوند که افراد با هر نوع محدودیت یا ناتوانی، مانند کسانی که از نظر بینایی، شنوایی، حرکتی یا شناختی دچار مشکل هستند، بتوانند به راحتی از آن‌ها استفاده کنند.

اصول POUR که اختصاری برای Perceivable (قابل درک)، Operable (قابل عمل)، Understandable (قابل فهم) و Robust (پایدار) هستند، مجموعه‌ای از رهنمودها و استانداردهایی هستند که به طراحان و توسعه‌دهندگان وب کمک می‌کنند تا وبسایت‌ها و اپلیکیشن‌ها را به گونه‌ای طراحی کنند که برای همه افراد، از جمله افراد دارای محدودیت‌های مختلف، دسترسی راحتی فراهم کنند.

قابل درک (Perceivable)

محتواهای وب باید به گونه‌ای طراحی شوند که برای تمامی کاربران به راحتی قابل درک و شناخته شوند، از جمله افرادی که از نظر بینایی یا شنوایی دچار مشکل هستند.

قابل عمل (Operable)

کاربران باید بتوانند به راحتی با استفاده از موس، کیبورد، یا دستگاه‌های ورودی دیگر، با وبسایت‌ها تعامل کنند.

قابل فهم بودن (Understandable)

محتواها و عناصر وب باید به گونه‌ای طراحی شوند که برای کاربران قابل فهم و قابل استفاده باشند، بدون نیاز به توانایی فهم و فنی بالا.

پایداری (Robust)

وبسایت‌ها و اپلیکیشن‌ها باید در مرورگرها و دستگاه‌های مختلف با استفاده از تکنولوژی‌های مختلف به درستی عمل کنند.

قابلیت دسترسی به وب برای همه

ابزارها و فناوری های دسترس پذیری یا قابلیت دسترسی به وب برای افراد دارای معلولیت مفید است، بلکه می تواند در بسیاری از موقعیت های دیگر نیز مورد استفاده قرار گیرد.

به عنوان مثال، این وب سایت به کاربران تلفن های همراه، ساعت ها، تلویزیون های هوشمند و سایر دستگاه های دارای صفحه نمایش کوچک یا روشهای ورودی متفاوت، افراد مسنی که توانایی آنها با افزایش سن ضعیف می شود و افرادی که دچار آسیب هایی می شوند که به طور موقت بر توانایی های آنها تأثیر می گذارد، کمک می کند. علاوه بر برخی حالت های دیگر مانند اتصال به اینترنت کند.