حملات انکار سرویس DDoS و DoS

این روش حمله به وب سایت ها، سرورها و شبکه ها است که متکی بر تعداد زیادی و همزمان درخواست ها مانند یک سیل در زمان کوتاه است و باعث می شود سرور نتواند به همه درخواست ها پاسخ دهد، بنابراین کار موجب متوقف درخواست ها شده و به کاربران واقعی پاسخ نمی دهد. این درخواست ها دارای آدرس های نامعتبر هستند، که باعث می شود سرور قبل از بستن ارتباط با درخواست برای مدتی متوقف شود و در اینجا درخواست دیگری با آدرس نامعتبر دیگر ارسال می شود، و بنابراین سرور همچنان به درخواست های با آدرس های نامعتبر پاسخ می دهد و نمی کند این فرصت را دارد که درخواست واقعی کاربر را برآورده کند.در نتیجه این نوع حملات، مهاجم هیچ مزیت دیگری جز سردرگم کردن سرور و جلوگیری از پاسخگویی و ارائه خدمات به کاربر واقعی ندارد

در حملات DOS هیچ سروری هک نمی شود، هیچ اطلاعاتی به سرقت نمی رود یا هر سایتی مورد حمله قرار می گیرد. خرابکاری شده معمولا مهاجم چندین سیستم و سرور را تنظیم می کند تا یک سرور را هدف قرار داده و آن را با درخواست ها غرق کند، و این درخواست ها در زیر چندین لایه استتار پنهان می شوند و از ردیابی منبع مورد نظر جلوگیری می کنند، بنابراین با مسدود کردن شماره “IP” آن از آن جلوگیری می شود.

تفاوت DoS و DDoS

نوع دیگری از این حملات که بسیار معروف تر است و مورد استفاده بیشتری قرار میگیرد حملات DDoS هستند. این حملات مشابه همان انکار سرویس هستند اما بصورتی که بصورت توزیع شده از منابع زیادی بصورت موازی حملات صورت می پذیرد که به آن دی داس می گویند.

به اولین حمله از این دست توسط محقق امنیتی خان اسمیت در کنفرانس DEF CON در سال 1997 انجام شد که در آن کاربران اینترنت در کل منطقه لاس وگاس به مدت یک ساعت از دسترسی به خدمات محروم شدند. یکی از بزرگترین حملات در تاریخ از این نوع، اتفاقی بود که برای Arbor Networks، یک شرکت نرم افزاری و شبکه ای، با اندازه تقریبی 1.7 ترابایت بر ثانیه رخ داد.