تفاوت بین ابرهای عمومی، خصوصی و ترکیبی چیست؟

ابر عمومی، خصوصی چیست؟ منظور از ابر ترکیبی چیست؟ این اصطلاحات اغلب با هم قاطی می شوند و بسیاری از افرادی آنها را اشتباه می گیرند و از آنها به طور نادرست استفاده می کنند و یا اصلا متوجه نمی شوند و نمی توانند آنها را تفکیک کنند.

رایانش ابری، در شکل فعلی آن چند سالی است که وجود دارد، با این حال بسیاری هنوز با اصطلاحاتی که برای توصیف انواع مختلف ابرها استفاده می شود، گیج شده اند. این مورد توسط فروشندگان نرم افزاری و سخت افزاری اختصاصی که اصطلاح شناسی را برای جلب توجه بخش های فناوری اطلاعات در همه جا طراحی کرده اند، پشتیبانی نمی شود. وقتی دیدند که رایانش ابری در حال پیشرفت است، سعی کردند با ارائه راه حل هایی که عملاً هیچ ارتباطی با ابر ندارند، به جز نام کامل، از نگرانی های امنیتی آن استفاده کنند. در اینجا، ما سعی می کنیم تبلیغات را به هم بریزیم و یک آغازگر اساسی در مورد انواع ابرها و کاربردهای بالقوه آنها ارائه دهیم. درباره رایانش ابری و اهمیت آن در رایانش ابری بیاموزید.

ابر خصوصی چیست؟

اتخاذ روزافزون معماری کلاینت/سرور و محاسبات اینترنتی در سال های گذشته منجر به افزایش تعداد زیادی سرور در مراکز داده شده است. استفاده از برنامه های تجاری بسته بندی شده مانند مدیریت ارتباط با مشتری (CRM)، برنامه ریزی منابع سازمانی (ERP) و مدیریت زنجیره تامین (SCM) و همچنین سیستم مدیریت محتوا (CRM) نیز به افزایش استفاده از سیستم های متروکه در مراکز داده کمک کرده است، جایی که هر محیط برنامه به یک محیط منحصر به فرد متکی است. پیکربندی سرورها، ذخیره سازی و نرم افزار در آن زمان ایده خوبی به نظر می رسید.

اما معنای نهایی آن برای بخشها و سازمانهای فناوری اطلاعات هزینه هنگفتی است. هر چند سال یکبار، بخش های فناوری اطلاعات باید برای ارتقاء سخت افزار و نرم افزار برنامه ریزی می کردند تا فناوری مدرن را در زیرساخت های خود گنجانند. در یک اقتصاد دشوار، این امر حتی سخت تر می شود. شرکتها مجبورند هزینه ها را کاهش دهند و بخشهای فناوری اطلاعات با فشار برای کاهش بودجه خود و افزایش استفاده از منابع گران قیمت مواجه می شوند.

چیزی برای ارائه دادن داشت بنابراین، برای رسیدگی به این نگرانی ها و چالش ها، مفهوم محاسبات شبکه ای را رایانش ابری در اوایل دهه 2000 شکل گرفت. با محاسبه تحت شبکه، گروه های سرورهای ارزان قیمت شبکه به عنوان یک سرور بزرگ عمل می کنند. این بدان معناست که بخش های فناوری اطلاعات دیگر نیازی به خرید سرورهای بزرگ و گران قیمت برای برآوردن الزامات حجم کاری فعلی یا پیش بینی شده ندارند. علاوه بر این، می توان ظرفیت را فقط با افزودن سرورها و سیستم های جدید به زیرساخت های موجود اضافه کرد. محاسبات شبکه همچنین تجمیع مرکز داده را از طریق تجمع سرور فعال کرده است. گسترش منطقی بعدی این فناوری، رایانش ابری بود.

چرا ابر؟

ابر یا Cloud چیست؟

فرض اساسی رایانش ابری این است که کاربران می توانند هر زمان که بخواهند به هر منبع فناوری اطلاعات، از جمله ذخیره سازی، منابع CPU، حافظه و نرم افزارهای آنلاین دسترسی داشته باشند. آنها همچنین می توانند هزینه استفاده واقعی خود از منابع را به جای متحمل شدن سرمایه و هزینه های عملیاتی به منظور مالکیت و بهره برداری از زیرساخت های فناوری اطلاعات خود بپردازند. این سیستم محاسباتی از نحوه پرداخت هزینه های خانوارها برای خدمات شهری مانند برق و گاز در استفاده های معمولی تقلید کرده است. این بخشی از دلایلی است که رایانش ابری انقلابی در نحوه مدیریت و استفاده از زیرساخت های فناوری اطلاعات ایجاد کرده است. این به معنی مدیریت موثرتر مرکز داده است زیرا تأکید بیشتری بر مجازی سازی سرور، استانداردسازی، اتوماسیون و ارائه خدمات خودکار دارد.

رایانش ابری به طرز چشمگیری مورد استفاده قرار گرفته است و به دنیای کسب و کار ها وارد شده است. ذخیره سازی عمومی و خدمات اشتراکی محبوب ترین سرویس های سال های پیش بوده اند و هستند، اما بیشتر سازمان ها راه حل های ابری خصوصی را پیاده سازی کرده و نرم افزارهای قدیمی را با برنامه های ابری جایگزین می کنند.

با توجه به نتایج چشم انداز 2013 درباره فناوری، رایانش ابری، 19 درصد از مشاغل گذشته برنامه های کاربردی در بسیتر ابر را بر عهده دارند، در حالی که 50 درصد دیگر جایی در فرایند مهاجرت ابر هستند، از در نظر گرفتن گزینه ها تا انتقال موثر برنامه ها.

ابر مزایای عمده ای دارد و بسیاری از شرکت ها از آنها آگاه هستند، اما بخش بزرگی از شرکت ها خودشان آن کارها را انجام می دهند و برای خود بستر های اختصاصی ای توسعه و دهند.

انواع رایانش ابری چیست؟

ابر خصوصی

در این نوع، منابع ابری فقط متعلق به یک طرف است و از درجه امنیت، کنترل پذیری و سفارشی سازی بالایی برخوردار است.

ابر عمومی

در این نوع، منابع ابری متعلق به یک ارائه دهنده خدمات است، چندین شخص می توانند با یک مدل کسب و کار پرداخته، مقیاس پذیر، مقرون به صرفه و قابل اعتماد دسترسی داشته باشند.

ابر ترکیبی

این نوع ویژگی های یک ابر خصوصی و عمومی را ترکیب می کند و زیرساخت ها و برنامه های کاربردی مبتنی بر ابر را با منابعی که در آن وجود ندارد پیوند می دهد و دارای انعطاف پذیری، مقیاس پذیری بالا، کارآیی هزینه و امنیت بیشتر است.

رایانش ابری چیست؟

رایانش ابری به معنای تأمین منابع فناوری اطلاعات درخواستی از طریق اینترنت با قیمت تمام شده برای استفاده است. این منابع ممکن است سرورها، واحدهای ذخیره سازی، پایگاه های داده، نرم افزارها، ابزارهای تجزیه و تحلیل و هوش مصنوعی با هدف سهولت دسترسی به این خدمات باشد، سریعتر و از نظر اقتصادی راحت تر. هنگام انتقال به ابر، کل زیرساخت سخت افزاری و فنی در یک مکان دورافتاده در مرکز داده ای که توسط ارائه دهنده خدمات ابری نگهداری می شود، قرار می گیرد.

رایانش ابری چه خدماتی را ارائه می دهد؟

امروزه خدمات رایانش ابری امکان اجاره طیف وسیعی از تجهیزات فنی را فراهم می کند، از اصول اولیه مانند قابلیت پردازش، ظرفیت ذخیره سازی، خدمات شبکه و نرم افزار، تا برنامه های پیشرفته مانند بسترهای هوش مصنوعی، یادگیری ماشین، پردازش زبان طبیعی و سایر موارد. تقریبا هر سرویسی نیازی به کاربر ندارد که از نظر فیزیکی در نزدیکی سخت افزار کامپیوتر حضور داشته باشد. این سرویس را می توان از طریق ابر دریافت کرد. بسیاری از شرکت ها این خدمات را از طریق سیستم عامل هایی مانند Amazon Web Services (AWS)، Microsoft Azure و Google Cloud ارائه می دهند.

چندین نوع خدمات رایانش ابری وجود دارد:

• زیرساخت به عنوان یک سرویس (IaaS): این رایج ترین نوع است و شامل ارائه زیرساخت های اساسی مانند سرورهای مجازی، سیستم عامل ها، تجهیزات شبکه، دیسک های ذخیره سازی و غیره است.
• سیستم عامل به عنوان سرویس (PaaS): در این نوع، زیرساخت ها و نرم افزارهای سیستم توسط ارائه دهنده خدمات ابری از پیش ساخته شده است و مشتری در توسعه و اجرای برنامه ها مختار است.
• نرم افزار به عنوان یک سرویس (SaaS): این نوع شامل ارائه برنامه های آنلاین به مشتریان می شود و فقط هزینه استفاده را پرداخت می کند تا مشترک یا خرید برنامه.

مزایای رایانش ابری چیست؟

رایانش ابری دارای مزایای متعددی است که شاید مهمترین آنها کاهش هزینه های قابل توجه خرید، راه اندازی و نگهداری سخت افزار و نرم افزار رایانه ای مورد نیاز برای پیاده سازی یا توسعه یک پروژه، علاوه بر کارایی بالا، سرعت و سهولت آن است، ذکر قابلیت اطمینان و ویژگی های امنیتی که حفاظت از داده ها، برنامه ها و زیرساخت ها را در برابر تهدیدات احتمالی تضمین می کند.